palmen

Op het moment dat ik merkte dat mijn ogen achteruit gingen, pakte ik een hobby op die ik jaren had verwaarloosd: fotografie. Een hobby die weliswaar tot die tijd nooit uitgegroeid was tot een passie, maar als het ware wel altijd sluimerde ... Pas toen ik bijna twee jaar geleden weer de beschikking kreeg over een camera, bij elkaar gespaard met verkoopbonuspunten van mijn toenmalige werkgever, veranderde de hobby eindelijk in wat het hoort te zijn: een passie. De kleine digitale Powershot van Canon en ik werden echte vrienden. Ik raakte verliefd op fotograferen: het werd ook steeds meer een uitlaatklep: een even kunnen ontsnappen aan de realiteit gedurende een periode waarin er veel op mij afkwam. Waaronder de constatering bij de oogarts dat mijn rechteroog een afwijking van ruim -8 en mijn linkeroog een afwijking van ruim +4 bleek te hebben. Niet te corrigeren, enkel door een leesbril voor mijn linkeroog, en die ik – eigenwijs als ik ben – nog steeds niet heb aangeschaft. De Powershot wakkerde ook mijn liefde aan voor Canon. En ik begon te sparen voor een spiegelreflex: een die binnen mijn budget paste en waarvan ik de handleiding al had gedownload op mijn computer: ruim voordat ik ook maar de illusie had deze camera te kunnen gebruiken. Ik stopte een lange periode met roken en toen ik het geld bij elkaar had, was toevallig mijn favoriete camera ergens in de aanbieding. Eerder dan de camera, schafte ik het verzamelboek van Scoott Kelby aan over digitale fotografie: voor mij een soort bijbel die ik al vele malen herlezen heb, en nog steeds herlees, En hoewel ik in het begin huiverig stond tegenover Photoshop, meer omdat het me te ingewikkeld leek om onder de knie te krijgen, heb ik me al snel de meest belangrijke functies eigen gemaakt. Ik hou van experimenteren met onderwerpen. Merk dat ik al best veel geleerd heb, maar dat ik nog steeds lerende ben en dat altijd zal blijven doen. Ik kijk graag naar foto’s van andere fotografen, vergelijk en leer ervan. Wetende dat ik mijn camera ook nog moet uitbreiden met allerlei objectieven, filters, flitsers, statieven, et cetera. Ik roei met de riemen die ik heb, maar ik peddel er lustig op los. Ik ben nu al een gelukkig mens met wat ik heb. Ik zet deze hobby nu door, omdat ik niet anders kan. Ja, het is een verslaving geworden die ik voor geen goud zou willen missen. En mijn ogen? Ik sta onder jaarlijkse controle van de oogarts, dus ik verwacht dat het zo'n vaart niet zal lopen. Het is wel eens een handicap om door de lens te kijken en een onderwerp niet helemaal goed te zien. Fotograferen is voor mij dan ook meer iets wat ik op gevoel doe. Zal daarbij heel veel regels overtreden, maar ach … Mijn grote droom is om fotografie te combineren met mijn andere passie: schrijven. Daar werk ik nu aan, op mijn manier en in mijn tempo. Maar altijd met het gevoel van passie. Want zeg nou eerlijk, iets mooiers bestaat er toch niet?