pmantel

Waarom is modelfotografie mijn passie? De gestalte van de mens - in het bijzonder de vrouw - is van een grootse schoonheid, zowel door aspecten van communicatie via gezichtsuitdrukking en lichaamstaal als door lichaamsvorm en -taal. Geen enkel model is gelijk aan een ander model, elke mens is uniek. Het in verstilde beelden vastleggen van sprekende, wezenseigen gestalten en momenten is telkens weer een enorme uitdaging. Modelfotografie is een zich telkens weer in een andere vorm herhalend avontuur. Het gaat niet om de foto alleen Het uiteindelijk resultaat van een fotosessie is een (serie) foto('s). Maar feitelijk eindigt met die foto('s) het avontuur, dat bestaat uit achtereenvolgende fasen, elk met hun eigen charmes: het uitnodigen en informeren van een potentieel model, de gesprekken voorafgaand aan de fotosessie, de fotosessie zelf met alle daarbij behorende communicatieaspecten en wederzijdse creatieve ideeën op de verschillende locaties, de selectie van de foto's die je “raken”, de bewerking daarvan en de daaraan gelieerde vervolgcommunicatie (proefjes opsturen, feed-back van het model) en tenslotte de gezamenlijke eindselectie van de foto's. Een extra element is het samen met een model werken aan thema’s, zoals: Body-lines, Daring, Daydreams, Fright, Gracefulness, Happiness, Meditating, Powerful, Reflection, Seduction, Sorrow. De mate van slagen van een fotosessie wordt in belangrijke mate bepaald door de “klik” tussen model en fotograaf. Profiel Het was 1957 toen ik mijn eerste camera kreeg: een Agfa Isolette II, filmformaat 6x6 cm. Ik was toen 14 jaar oud. De meeste foto's die ik maakte lagen op het terrein van familiehappenings: vakanties, dagtochten, bruiloften, sinterklaasfeest en dergelijke. Mijn enthousiasme kende geen grenzen! Voor het behalen van mijn eindexamen HBS in 1961 kreeg ik van mijn ouders een spiegelreflexcamera cadeau. Ik was de koning te rijk en maakte veel fotoseries in de omgeving van mijn geboorteplaats: Zaandam. Aan begin van de jaren zeventig begon ik te experimenteren met portretfoto's. De filmrolletjes ontwikkelde ik zelf. Een groot stuk zwart plastic voor het raam hield het daglicht tegen en in deze “donkere kamer” maakte ik mijn afdrukken en vergrotingen. Allemaal in zwart/wit. Na een lange periode waarin gezin en drukke baan alle beschikbare tijd opslorpte werd ik in 2004 opnieuw gegrepen door de fotografie: de digitale camera en de softwarematige fotoverwerking spoorde meer dan volledig met mijn opleiding en interesse in de computertechniek. Dit leidde er toe, dat ik met hernieuwde energie mijn passie heb opgepakt. Ik fotografeer nu met een full frame Canon 6D.