Roelito

Eind jaren 80 is het allemaal begonnen. Mijn Pa ging filmen en ik kreeg zijn oude Minolta. Pa legde uit dat ik aan een ring moest draaien tot het wijzertje in het rondje viel. Scherpstellen was simpel gewoon kijken en aan de lens draaien. Al snel was ik verslaafd en in 1993 werd ik lid van een fotoclub. Mijn eerste succes was een beeldschoon zw portret; zelf afgedrukt dat hing op een expositie. De foto hing 2 dagen tot iemand de ruit insloeg en juist mijn foto mee nam. “Een groot compliment” dacht ik zo. Toen kwam een andere verslaving nl. reizen. Deze was goed te combineren met die andere. Vooral mensen in verre landen fascineerden mij. Eerst maakte ik vooral foto’s van ver af (met de gluur-lens). Maar steeds meer werd de fotografie een mannier om contact te leggen met de mensen. De beelden hingen op tal van clubexposities en werden ingestuurd naar wedstrijden. In 2000 ben ik begonnen met een cursus fotografie aan de Volksuniversiteit te Venlo. Hier ontmoete ik iemand en kwam er weer een verslaving bij. Ook deze bleek goed te combineren met de twee anderen (wat ben ik toch een geluksvogel). Maar samenwonen bood geen ruimte meer voor een doka en toen werd de doka digitaal. Met enige terughoudendheid ben ik begonnen met computerbewerking van gescande negatieven en dia’s. Al snel ontdekte ik dat er veel meer uit een negatief viel te halen dan in de natte doka. Valt er nog wat te wensen? Ja, maar het was wachten tot het betaalbaar werd. En dat was het voor mij in 2006. Met pijn in mijn hart heb ik de F4 en FM2 in de kast gezet en ben digitaal gegaan met een D200. De eerste reisfoto’s zijn inmiddels gemaakt.