Rolf van Putten

Ver reizen met lichamelijke beperking kán Door Paulus Smits Donderdag 14 december 2006 - Internet brengt de wereld bij je thuis. Voor een bezoek aan het Louvre of de Chinese Muur hoef je niet meer de deur uit. Dat kan virtueel, vanuit de bureaustoel. Fieke Blankenstijn in haar Roosendaalse kantoor aan huis, van waaruit de werkzaamheden van de Stichting Gehandicaptenreizen worden gecoordineerd. Foto: Dick de Boer Maar niets is mooier dan het persoonlijk zien en ervaren van sensationele culturele hoogtepunten. Oók voor mensen met een lichamelijke beperking. De door de Roosendaalse Fieke Blankenstijn geleide Stichting Gehandicaptenreizen maakt deze dromen waar. Het is nog een jonge organisatie, die het afgelopen jaar voor het eerst een programma met uiteenlopende reizen naar meerdere bestemmingen aanbood. Dat programma wordt de komende jaren verruimd, want de belangstelling is sterk groeiend. Marc de Vries, beperkt in de reismogelijkheden doordat hij spastisch is, zette de reisclub vijf jaar geleden op. Hij stootte zijn neus nogal eens als hij met zijn spasticiteit met een gewone reisorganisatie naar het buitenland wilde. Belletjes Blankenstijn: „Zelfs bij organisaties die gespecialiseerd zijn in bijzondere reizen, gaan belletjes rinkelen als een gehandicapt persoon wil reserveren. Ze vinden het heel ongemakkelijk. Ook al uit verzekeringsoogpunt. Soms praten ze je zo’n reis uit het hoofd, omdat ze de consequenties van een ongeluk niet kunnen overzien.“ Er restte Marc de Vries vijf jaar geleden uiteindelijk niets anders dan met een door hem zelf opgetrommeld groepje een eigen reis (naar Thailand, PS) te organiseren. Daarbij maakte hij wel gebruik van een ‘normaal’ reisbureau. Nadeel daarvan was dat in het reisprogramma bezoekjes waren opgenomen aan bezienswaardigheden die voor mensen met een beperking niet te betreden waren en het programma veel te vermoeiend was. Uit de aldus ontstane vakantieclub ontstond een stichting. Eerste reisdoel was China. Ook een land met veel hobbels voor mensen die niet alles meer kunnen, „maar gelukkig zijn de mensen daar nog hoffelijk“, aldus Blankenstijn. De reis werd daardoor een succes en de belangstelling groeide. „Sindsdien is per reis de deelname verdubbeld. En die trend zet door, want in het wereldje van de lichamelijk gehandicapten zijn we inmiddels een begrip. We staan in bladen, wie op internet ‘googelt’ komt ons vele malen tegen en de positieve reisverhalen gaan van mond tot mond.“ Fieke Blankenstijn was aanvankelijk verantwoordelijk voor de pr van de nieuwe stichting, maar na verloop van tijd nam ze het voorzitterschap en de organisatie over. Haar betrokkenheid bij de stichting hangt nauw samen met het feit dat haar man, Rolf van Putten, na een beroerte zelf heeft moeten leren leven met een lichamelijke beperking. „Na die ingrijpende gebeurtenis heeft het erg lang geduurd voordat Rolf zijn beperking aanvaardde. Hij raakte ervan in de put en het moment waarop wij kennis maakten met de mogelijkheid van een vakantie, kwam als geroepen.“ Van Putten zelf, lachend: „Nu is reizen mijn hobby, én fotograferen. Ik ontdekte opeens dat ik nog iets kon. En nog wel zoiets leuks als reizen. Ik heb toen echt een drempel overwonnen.“ Hij somt de bestemmingen die hij sindsdien heeft bezocht met groeiende enthousiasme op: Nepal, China, Mexico, Costa Rica, Kenia („Daar ben ik al tweemaal geweest, geweldig!“), Turkije en Australië. Het zijn bestemmingen die niet allemaal meer op de reislijst van de Stichting Gehandicaptenreizen staan, maar die er bij voldoende belangstelling zó weer op zouden kunnen verschijnen. Elk jaar wordt een nieuw programma samengesteld. Bij voortzetting van de groei van de deelname zou dat in de toekomst wel eens vaker nodig kunnen zijn. Hoe het staat met de interesse voor het reisprogramma 2007 weet de stichting aanstaande zondag. Dan heeft in Badhoevedorp een informatiemiddag plaats. Daar worden inlichtingen verschaft over reizen naar Costa Rica, Jordanië en Peru. Ook andere vragen en wensen kunnen dan aan bod komen. Wel stelt de SGR het op prijs als bezoekers van de informatiedag zich tevoren aanmelden (via http://www.gehandicaptenreizen.nl). Het is zeker niet de enige aanbieder van reizen voor mensen met een beperking, maar door de specifieke aanpak zijn de tarieven in verhouding vrij laag. Blankenstijn: „We proberen zoveel mogelijk hulp ter plaatse in te schakelen. En omdat onze deelnemers in staat zijn zichzelf te verzorgen, is het aantal begeleiders dat meegaat beperkt. Per reis praten we over enkele vrijwilligers, die zelf ook nog een bijdrage in de kosten leveren, omdat ze de reis ook als een vakantie ervaren. Vaak gaan ook niet-gehandicapte partners of vrienden van deelnemers mee. Deze gemixte samenstelling is voor iedereen ideaal. Het einde van de groei van de reisstichting voor gehandicapten is nog niet in zicht. Blankenstijn verwacht binnenkort een stagiaire van de Hogeschool voor Toerisme, die hand- en spandiensten kan gaan verrichten. En ze ziet graag een Raad van Toezicht, die als sparringpartner bij ideeënontwikkeling kan optreden. Wie dromen wil waarmaken van mensen wier wereld beperkt lijkt, kijkt immers verder dan de eigen neus lang is. Voor Rolf van Putten is dat verder Zuid-Amerika: „Ik teken geheid in voor de reis naar Peru. Dat continent staat al lang op mijn verlanglijst. Er ligt een wereld aan mijn voeten.“