Generale repetitie

Wellicht is een stukje uitleg op zijn plaats. Ik ken Tomek vanaf 1997. In het kader van een culturele uitwisseling met Polen waren wij, het gospelkoor waar ik in zong, gastheer van een Pools koor waar Tomek deel van uitmaakte. Leuke kanttekening, Frankpet was de bassist en Angelika op drums. Destijds zat Tomek op het conservatorium van Poznan en werd een begaafd organist genoemd. Winter 1998 reed de bus waar hij in zat op een vrachtwagen, Tomek verloor daarbij zijn rechteronderbeen. Een half jaar later is hij door ons koor naar Nederland gehaald om zijn 16 kilo zware prothese door een modern, licht model te vervangen en te revalideren in de Kastanjehof te Apeldoorn. Hij heeft toen drie maanden bij mij thuis gewoond en is er een hechte vriendschap ontstaan. Ook heb ik hem in die periode voor het eerst weer met een orgel geconfronteerd in de St. Walburgiskerk te Zutphen. Van de organist Dhr. Matter kregen we alle tijd en ruimte om de daarbij loskomende emoties een plekkie te geven. Het moment dat Tomek samen met Dhr. Matter, zijn favoriete compositie van Bach speelde, hij de toetsen en Dhr. Matter de pedalen, is een moment om nooit te vergeten. Muziek zoals het hoort te zijn, twee vreemden die door de liefde voor muziek samen een werden. Ondertussen behoort Tomek tot de top der organisten, wint vele concoursen en geeft les op het conservatorium. Zijn levensinstelling is een van de redenen dat ik zeker jaarlijks naar Polen ga. Deze foto is in het kerkje van het kleinste stadje van Nederland, Bronckhorst gemaakt. Tomek had zich voor alle concerten hier voorbereid op een orgel met minimaal twee klavieren en voetpedalen. Dit orgeltje was een totale verrassing, slechts 1 klavier en verder niets. Het oude orgel was tot overmaat van ramp ook nog gestemd in de oude setting en bijna niet te combineren met de dwarsfluit. Improvisatie dus en dan pas zie je de kwaliteit van muzikanten.