Review - Panasonic Lumix G9II

5 december 2023 08:29
redactiezoomnl

Net toen we dachten dat Micro Four Thirds (MFT) wel zijn beste tijd had gehad wegens de opmars van fullframe, tovert Panasonic ineens de Lumix G9II uit de hoge hoed. Een camera met de modernste snufjes, verpakt rond een verouderde ‘motor’. Genoeg om deze dure upgrade te rechtvaardigen of zelfs over te stappen?

Het is inmiddels ruim zes jaar geleden dat Panasonic de Lumix G9 introduceerde. Destijds een high-end MFT-camera, vooral gericht op fotografie (in tegenstelling tot de GH-lijn van Panasonic, waar ook video ertoe deed), en een zeer capabele en robuuste optie voor fans van dit sensorformaat. Nu ook Panasonic de laatste jaren vooral inzet op fullframe, leek de evolutie van de G-lijn ten einde.

Niets blijkt echter minder waar. Vanuit Panasonic is het ook best logisch om alle ontwikkeling van de afgelopen zes jaar die in de fullframe-camera’s is gestopt te ‘kopiëren’ naar de G-lijn. Zodoende kan iedere bezitter van een ‘oude’ G9 meegenieten van de nieuwste ontwikkelingen, zonder torenhoge ontwikkelkosten. Het is dan ook geen toeval dat de Lumix G9II veel weg heeft van de Lumix S5-serie. Stevig gebouwd, goede grip, kantelbaar aanraakscherm, heldere zoeker en (eindelijk) een razendsnel intuïtief menu. Het is daarmee een volwaardige professionele camera te noemen, gebouwd als echt werkpaard. Wel moet gezegd worden dat de camera vrij ‘fors’ is voor een MFT-model, wat afbreuk doet aan de compactheid waar dit formaat vanouds om bekendstond.

Indrukwekkende specs

Onder de motorkap vinden we een vernieuwde MFT-sensor met 25 megapixels. Dat is tevens ook wel de limiet van dit sensorformaat als het gaat om zichtbare details. Maar nu komt de truc: in de high-res-modus, waarmee je tot 100-megapixelfoto’s kunt schieten, voegt de camera op een slimme manier meerdere foto’s samen voor veel meer detaillering. Waar je voorheen een statief nodig had, kan dit nu gemakkelijk uit de hand, met dank aan de snelle nieuwe beeldprocessor. Maar het werkt alleen bij stilstaande onderwerpen zoals een landschap.

Verder is de beeldstabilisatie ontzettend indrukwekkend. Die levert nu tot acht (!) stops winst op, waardoor je veel makkelijker bij weinig licht de iso-waarde laag kunt houden voor ruisarme opnamen uit de hand. Ook ditmaal geldt: alleen bij stilstaande onderwerpen. Misschien wel de belangrijkste verbetering ten opzichte van zijn voorganger is de nieuwe hybride AF met fasedetectie, uiteraard met onderwerpherkenning en zelfs oog-AF. Tot slot is de camera ook zeer goed bedeeld met videofunctionaliteiten.

Conclusie

De hamvraag: is de G9II een aanrader? Dat ligt eraan. Als je als MFT-gebruiker van de nieuwste snufjes wilt profiteren in combinatie met je huidige objectieven, maak dan de afweging of deze relatief dure camera voor jou de investering waard is. Als je (nog) geen MFT-uitrusting hebt, is het gezien die prijs interessanter om naar fullframe-alternatieven te kijken. Niettemin zijn we blij verrast met deze doorontwikkeling in het MFT-segment!